Roman Polaski இயக்கிய Carnage (2011)

"சம்சாரம் ஒரு மின்சாரம்" படத்தை போல் ஏன் உங்களால் மீண்டும் ஒரு படத்தை இயக்க முடியவில்லை” என்று இயக்குனர் விசுவிடம் ஒரு நிருபர் கேட்டார்.

அதற்கு விசு, "அந்த படத்தை இயக்கும் போது விசு ஒரு சராசரி டைரக்டர். பஸுல தான் போவேன். நிறைய ஜனங்க கிட்ட பேசுவேன். அவங்க கஷ்டத்த பத்தி கேட்பேன். இப்போது இருக்கும் விசு பணக்காரன். கார்ல தான் போரான். பணக்காரங்க கிட்ட தான் அதிகம் பழக வேண்டியதாக இருக்குது. அதனால சராசரி குடும்ப பிரச்சனை இப்போ அவனால எடுக்க முடியல" என்றார்.

ஒவ்வொரு இயக்குனருக்கு இப்படி ஒரு "Saturation Point" இருக்கும். ஆனால், தமிழ் சினிமாவில் இந்த "Saturation Point" இருந்து இயக்குனர்கள் மீண்டு வந்திருக்கிறார்களா என்பது சந்தேகம். கே.பாலசந்தர், பாரதிராஜா, பாக்கிராஜ் போன்ற பெரிய இயக்குனர்கள் கூட அந்த “Saturation Point”ல் சரி செய்ய முடியாமல் சின்னத்திரைக்கு சென்றுவிட்டார்கள்.

ஆனால், ஒரு சில இயக்குனர்கள் ஆராம்பக் கால தோல்விகளில் இருந்து மீண்டு வந்து பெரிய இயக்குனர்களாக வந்திருக்கிறார்கள். அவர்களின் குறிப்பிட தகுந்தவர் ரோமன் போளாஸ்கி.

**

நான்கு பேர். ஒரு வீட்டில் படத்தை முடிக்க வேண்டும். உடனே பிட்டு படம் தான் எடுக்க வேண்டும் என்று கிண்டலாக நினைக்க தோன்றும். அதையும் தாண்டி இப்படி ஒரு படம் எடுக்க முடியுமா என்று யோசிக்க வைக்கிறார் ரோமன் போளாஸ்கி.

தலைப்பு போடும் போது ஒரு பூங்காவில் ஒரு சிறுவன் இன்னொரு சிறுவனை பேஸ்பால் பேட்டால் அடித்துவிடுகிறான்.

அடுத்த காட்சி, ஒரு பிளாட்டில் அடிவாங்கிய சிறுவனின் பெற்றோரிடம் சமரசம் செய்து, அவர்கள் மன்னித்துவிட்டதாக கடிதம் பெற அடித்தவனின் பெற்றோர்கள் வருகிறார்கள். ஆரம்பத்தில் இரண்டு பெற்றோர்களும் சமரசமாக பேச, பிறகு ஒரு வார்த்தை இரண்டு பெண்களுக்குள் சண்டை வருகிறது.

இரண்டு பெண்கள் போடும் சண்டையை கணவன்மார்கள் தடுத்து சமரசம் செய்கிறார்கள். கொஞ்ச நேரத்தில் ஒருவரின் வளர்ப்பை இன்னொருவர் குறை சொல்கிறார்கள். மீண்டும் சண்டை வருகிறது. இரண்டு பெற்றோர்களின் சண்டை ஒரு கட்டத்தில் தம்பதியர்களுள்ளே வாக்குவாதத்தை உருவாகிறது. இத்தனை நாள் தம்பதியர்களுக்குள் இருந்த விரக்தியும் வெளிப்படுகிறது. நடுவில் தொலைப்பேசி வந்து தொல்லைக் கொடுகிறது.

75 நிமிடங்கள் ஒரே ப்ளாட்டில் நான்கு பேருக்கும் நடக்கும் வாக்குவாதம் தான் படம். ஒவ்வொரு முறையும் பிரச்சனை தீர்ந்தது என்று நினைக்கும் போது, எதோ ஒரு வார்த்தை மீண்டும் பிரச்சனையை உருவாக்கிறது. கடைசியில் எப்படி சமரசமாக போகிறார்கள் என்று ஆர்வத்திலையே படத்தை முடித்திருக்கிறார்.

 பெரியவர்கள் பேசும் போது சிறுவர்கள் தலையிடக் கூடாது என்று எப்படி சொல்கிறோமோ, சிறுவர்களின் சண்டையில் பெரியவர்கள் தலையிடக் கூடாது. அதையும் மீறி தலையிட்டால் பெரியவர்கள் சண்டையாக மாறிவிடும் என்பதை இந்தப் படம் காட்டுகிறது. டைட்டானிக் கனவு தேவதை கேட் வின்செண்ட் ஒரு சிறுவனுக்கு அம்மாவாக பார்க்க வைத்தது சங்கடமாக இருந்தது. மற்ற மூன்று நடிகர்கள் தொலைக்காட்சி தொடரில், படங்களில் சிறு வேடத்தில் நடிப்பவர்கள்.

**

ரோமன் போளாஸ்கி ஆரம்பக் காலத்தில் ஹிட்ச்காக் போலவே பல மர்மப்படங்களை இயக்கினாலும் அவர் அளவுக்கு இவரால் புகழ் பெற முடியவில்லை. ‘சைனா டவுன்’ மட்டுமே அவருக்கு ஆஸ்கர் விருது பெற்று தந்தது. “ரோஸ்மேரி பேபி” பலரது பாராட்டுக்குறிய படமாக இருந்தது.

மூன்று ஆஸ்கர் விருது பெற்ற பியானிஸ்ட் (Pianist – 2002 ) படத்திற்கு பிறகு ரோமன் போலாஸ்கியின் படங்கள் அதிக கவனம் பெற தொடங்கின. அதன் பிறகு அவரது முந்தைய படங்களும் பலர் பேசப்பட்டது.

2010ல் இவர் இயக்கிய ‘கோஸ்ட் ரைட்டர்’ (Ghost Writer) படத்தை யாராவது இந்திய மொழியில் படம் எடுத்தால், கண்டிப்பாக தடைவிதிப்பார்கள். அதிபரின் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுத வரும் எழுத்தாளர், அந்த அதிபர் பின்னால் இருக்கும் மர்மத்தை கண்டுப்பிடிப்பது தான் படம். இந்திய அரசியல் சூழலை எடுத்துக் கொண்டால் ராஜிவ் காந்தி, சோனியா காந்தியை தான் நினைவுப்படுத்தும்.

இப்போது ரோமன் போலாஸ்கிக்கு 81 வயதாகிறது. ‘Carnage’ படம் எடுக்கும் போது அவருக்கு 78 வயது. இந்த வயதில் எப்படியெல்லாம் யோசிக்கிறார் வியக்காமல் இருக்க முடியாது. இன்னும் திரைத்துறையில் இருந்து ஓய்வு பெறாமல் இயக்கிக் கொண்டு இருக்கிறார்.

10, 20 லட்சத்தில் படம் எடுக்க விரும்பும் இயக்குனர்கள் சரியான வசனங்களுடன் ’Carnage’ படத்தை தமிழில் எடுக்க முயற்சிக்கலாம். அதேப் போல் Low Budget படம் எடுக்க விரும்பும் இயக்குனர்கள் ரோமன் போளாஸ்கியின் ஆரம்பக் கால மர்ம படங்களை பார்க்க வேண்டும். அடுக்குமாடி குடியிருப்பிலே பல படங்களை இயக்கியிருக்கிறார். 

பின் குறிப்பு : 
நீங்களே மற்ற படங்களை தமிழில் எடுக்கலாம் என்று ஏன் பரிந்துரை செய்கிறீர்கள் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். 

நல்ல படங்களை பரிந்துரை செய்யாததால் தான் மோசமான படங்களை தமிழாக்கம் செய்து பார்வையாளாரான நம்மை கஷ்டப்படுத்துகிறார்கள். அதற்கு நாமலே நல்ல படங்களை இயக்குனர்கள் எடுத்து சொல்வோம்.

அது மட்டுமில்லாமல் இயக்குனர்கள் காப்பி அடித்து படம் எடுப்பதால் தான் நம்மால் பேஸ்புக், டிவிட்டரில் எழுத முடிகிறது. அதை நாம் மறந்திவிடக் கூடாது.